នៅសល់តែគំនរឈើ និងឥដ្ឋ
បន្ទាប់ពីលោកម៉ាក(Mark) និងអ្នកស្រីនីណា(Nina) បានអធិស្ឋាន ទូលសួរព្រះ អំពីការអ្វីដែលព្រះអង្គត្រាស់ហៅឲ្យពួកគេធ្វើ ក្នុងដំណាក់កាលបន្ទាប់នៃជីវិតពួកគេ ពួកគេក៏បានសន្និដ្ឋានថា ការផ្លាស់ទៅរស់នៅកណ្តាលទីក្រុង គឺជាអ្វីដែលពួកគេចាំបាច់ត្រូវធ្វើ។ ពួកគេក៏បានទិញផ្ទះមួយខ្នងដែលគ្មានមនុស្សរស់នៅ ហើយការជួសជុលក៏មានដំណើរការយ៉ាងល្អ។ បន្ទាប់មក ខ្យល់ព្យុះក៏បានបក់បោកមក។ លោកម៉ាកក៏បានផ្ញើសារមកខ្ញុំថា “យើងបានជួបរឿងដ៏ភ្ញាក់ផ្អើលមួយ កាលពីព្រឹកមិញនេះ។ ខ្យល់កួចថូនេដូដែលបានបក់កាត់ទីក្រុងចេហ្វឺសិន បានបំផ្លាញការជួសជុលរបស់យើង ឲ្យក្លាយជាគំនរឈើ និងឥដ្ឋ។ យើងមិនដឹងថា ព្រះទ្រង់កំពុងមានផែនការអ្វីទេ”។
ខ្យល់ព្យុះដែលមនុស្សមិនអាចគ្រប់គ្រងបាន មិនគ្រាន់តែជារឿង ដែលធ្វើឲ្យយើងភ្ញាក់ផ្អើល និងភាន់ភាំងក្នុងជីវិតយើងប៉ុណ្ណោះឡើយ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងអាចឆ្លងកាត់ខ្យល់ព្យុះនោះបាន ដោយភ្នែកយើងផ្តោតទៅលើព្រះជានិច្ច។
ព្យុះនៃជីវិតរបស់លោកយ៉ូប ដែលបានបណ្តាលឲ្យគាត់បាត់បង់ទ្រព្យសម្បត្តិ និងកូនៗរបស់គាត់(យ៉ូប ១:១៩) ស្ថិតក្នុងចំណោមរឿងដ៏តក់ស្លត់ ដែលគាត់បានជួយប្រទះ។ មុនពេលនោះ មានអ្នកនាំសារបីនាក់បានមកប្រាប់ដំណឹងអាក្រក់ជាបន្តបន្ទាប់(ខ.១៣-១៧)។
នៅថ្ងៃខ្លះ ការជប់លៀងអាចក្លាយជាការសោកសង្រេង ការអបអរថ្ងៃកំណើត ក្លាយជាការកាន់ទុក្ខ ឬទុក្ខលំបាកអ្វីផ្សេងទៀតក្នុងជីវិត។ ព្យុះនៃជីវិត អាចផ្លាស់ប្តូរការរស់នៅរបស់យើង មួយប៉ព្រិចភ្នែក ឲ្យខ្លាយទៅជា “គំនរបាក់បែក” ក្នុងផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុ ទំនាក់ទំនង សុខភាពផ្លូវកាយ ផ្លូវចិត្ត ឬផ្លូវវិញ្ញាណជាដើម។ ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់មានអំណាចខ្លាំងជាងខ្យល់ព្យុះណាក៏ដោយ ដែលយើងអាចជួប។ ដើម្បីឆ្លយកាត់ទុក្ខលំបាកក្នុងជីវិត យើងត្រូវការសេចក្តីជំនឿ ដែលផ្តោតទៅលើព្រះអង្គ គឺសេចក្តីជំនឿ ដែលជួយឲ្យយើងអាច…
ខ្លាំងជាងសេចក្តីសម្អប់
ក្នុងរយៈពេល២៤ម៉ោង បន្ទាប់ពីអ្នកស្រីសារុនដា(Sharonda) ដែលជាម្តាយរបស់លោកគ្រីស(Chris) បានបាត់បង់ជីវិត លោកគ្រីសក៏បានទន្ទេញពាក្យដ៏មានអំណាច ប្រកបដោយព្រះគុណថា “សេចក្តីស្រឡាញ់មានអំណាចខ្លាំងជាងសេចក្តីសម្អប់”។ ម្តាយរបស់គាត់ និងមនុស្ស៨នាក់ទៀត ត្រូវបានគេសម្លាប់រង្គាល នៅក្នុងម៉ោងសិក្សាព្រះគម្ពីរ នៅពេលយប់មួយ ក្នុងក្រុងឆាលតុន រដ្ឋឃែរ៉ូឡាយណា ខាងត្បូង។ ស្ថិតក្នុងពេលដ៏ឈឺចាប់នេះ តើមានអ្វីដែលជួយឲ្យគាត់អាចបន្លឺពាក្យទាំងនេះ ចេញពីបបូរមាត់ និងចិត្តរបស់គាត់? តាមពិត លោកគ្រីសជាអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ ហើយម្តាយរបស់គាត់ “ស្រឡាញ់មនុស្សគ្រប់គ្នា អស់ពីចិត្ត”។
បទគម្ពីរលូកា ២៣:២៦-៤៩ បានពិពណ៌នា អំពីព្រឹត្តិការណ៍នៃការប្រហារជីវិតជនឧក្រិដ្ឋពីរនាក់ ជាមួយព្រះយេស៊ូវ ដែលព្រះអង្គគ្មានទោសសោះ(ខ.៣២)។ គេបានឆ្កាងអ្នកទាំងបី(ខ.៣៣)។ ក្នុងពេលដែលមានការថប់ដង្ហើម និងការឈឺចាប់ជាពន់ពេកនោះ ព្រះយេស៊ូវក៏បានបន្លឺព្រះសូរសៀងថា “ឱព្រះវរបិតាអើយ សូមអត់ទោសដល់អ្នកទាំងនេះផង ដ្បិតគេមិនដឹងជាគេធ្វើអ្វីទេ”(ខ.៣៤)។ ការផ្សំគំនិតពេញដោយសេចក្តីសម្អប់ របស់ពួកអ្នកដឹកនាំសាសនា បាននាំឲ្យមានការឆ្កាងព្រះមួយអង្គ ដែលជាអង្គបុគ្គល ដែលមានក្តីស្រឡាញ់ច្រើនជាងគេ។ ទោះទ្រង់មានការឈឺចុកចាប់យ៉ាងណាក៏ដោយ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គមានជ័យជម្នះជានិច្ច។
តើអ្នក និងមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នក បានក្លាយជាគោលដៅ នៃការស្អប់ បំណងអាក្រក់ ភាពល្វីងជូរចត់ និងការរើសអើងរបស់អ្នកដទៃ ដោយរបៀបណា? សូមឲ្យការឈឺចាប់ បណ្តាលចិត្តអ្នកឲ្យអធិស្ឋាន និងសូមឲ្យគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូវ និងមនុស្សដូចលោកគ្រីស បានលើកទឹកចិត្តអ្នក ដោយអំណាចនៃព្រះវិញ្ញាណ ដែលបានជ្រើសរើសសេចក្តីស្រឡាញ់ ជាជាងរើសយកសេចក្តីសម្អប់។—Arthur…
អ្នកធ្វើតាមពាក្យសន្យា
ពេលដែលយ៉ូណាថាន (Jonathan)ធ្វើការប្តេជ្ញាចិត្ត ចំពោះឡាសូន(LaShonne) ក្នុងពិធីមង្គលការ គាត់បាននិយាយទាក់ៗ ដោយសារអារម្មណ៍របស់គាត់កំពុងតែផ្តោតទៅលើទម្ងន់ នៃការសន្យាដែលគាត់កំពុងតែធ្វើសម្រាប់នាង។ គាត់គិតថា តើធ្វើដូចម្តេចឲ្យខ្ញុំអាចធ្វើការសន្យានេះ បើសិនជាខ្ញុំមិនជឿថា ខ្ញុំអាចធ្វើតាមពាក្យសន្យានេះ? គាត់ក៏បាននិយាយចេញនូវពាក្យសន្យាទាំងនោះចប់សព្វគ្រប់ ប៉ុន្តែ ទម្ងន់នៃការប្តេជ្ញាចិត្ត នៅតែមានដដែល។ បន្ទាប់ពីពីធីភោជនីយហាបានបញ្ចប់ លោកយ៉ូណាថាន ក៏បាននាំភរិយាថ្មីថ្មោងរបស់ខ្លួន ទៅព្រះវិហារ ដើម្បីអធិស្ឋានជាង២ម៉ោង សូមឲ្យព្រះទ្រង់ជួយគាត់ រក្សាពាក្យសន្យាថា នឹងស្រឡាញ់ និងថែរក្សាឡាសូនជារៀងរហូត។
ការភ័យខ្លាចដែលយ៉ូណាថាន មានក្នុងថ្ងៃមង្គលការរបស់គាត់ គឺដោយសារគាត់បានទទួលស្គាល់ភាពកម្សោយរបស់គាត់ ដែលជាមនុស្ស។ ប៉ុន្តែ ព្រះដែលបានសន្យាថា នឹងប្រទានពរដល់ប្រជាជាតិទាំងឡាយ តាមរយៈកូនចៅរបស់លោកអ័ប្រាហំា(កាឡាទី ៣:១៦) ទ្រង់មិនមានភាពកម្សោយឡើយ។
អ្នកនិពន្ធកណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរបានលើកទឹកចិត្តអ្នកអានដែលជាជនជាតិយូដា ឲ្យមានការស៊ូទ្រំា ហើយអត់ធ្មត់ ក្នុងការបន្តជឿព្រះយេស៊ូវ ហើយទន្ទឹមនឹងនោះ គាត់ក៏បានរំឭកពួកគេ អំពីព្រះបន្ទូលសន្យាដែលព្រះទ្រង់បានប្រទានលោកអ័ប្រាហំា និងការអត់ធ្មត់របស់គាត់ក្នុងការរង់ចាំ ព្រមទាំងការសម្រេចព្រះបន្ទូលសន្យានេះ(ហេព្រើរ ៦:១៣-១៥)។ ព្រះទ្រង់បានសន្យាថា នឹងប្រទានពរលោកអ័ប្រាហាំ ឲ្យមានកូនចៅជាច្រើន តែវ័យចំណាស់របស់លោកអ័ប្រាហាំ និងនាងសារ៉ា មិនបានរារាំងមិនឲ្យសម្រេចព្រះបន្ទូលសន្យានេះឡើយ(ខ.១៤)។
តើអ្នកមានការពិបាកទុកចិត្តព្រះ ដោយសារភាពទន់ខ្សោយ ចំណុចខ្វះខាត និងភាពជាមនុស្សឬ? តើអ្នកមានការពិបាក នៅក្នុងការធ្វើតាមការប្តេជ្ញាចិត្ត ឬពិបាកធ្វើតាមការសន្យារបស់អ្នកឬទេ? ក្នុងបទគម្ពីរ២កូរិនថូស ១២:៩ ព្រះជាម្ចាស់បានសន្យាថា…
ឱកាសថ្លែងប្រាប់ អំពីព្រះអង្គ
មានពេលមួយ អ្នកស្រីប្រ៊ីតានី(Brittany) បានស្រែកប្រាប់មិត្តរួមការងាររបស់គាត់ នៅភោជនីដ្ឋានមួយថា “គាត់ហ្នឹងហើយ! គាត់ហ្នឹងហើយ!” ពេលនោះ នាងកំពុងតែនិយាយសំដៅទៅលើលោកមែលវីន(Melvin) ដែលគាត់ធ្លាប់បានជួប កាលគាត់កំពុងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដ៏ពិបាក។ កាលនោះ លោកមែលវីនកំពុងតែកាត់ស្មៅ នៅក្នុងទីធ្លាព្រះវិហារគាត់ ហើយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានបណ្តាលចិត្តគាត់ ឲ្យចាប់ផ្តើមការសន្ទនាជាមួយស្រ្តីម្នាក់ ដែលជាស្រ្តីរកស៊ីផ្លូវភេទ។ ពេលគាត់អញ្ជើញនាង ឲ្យទៅចូលរួមកម្មវិធីថ្វាយបង្គំព្រះ នៅព្រះវិហាររបស់គាត់ នាងក៏បានឆ្លើយតបថា “តើអ្នកដឹងថា ខ្ញុំមានមុខរបរអី្វទេ? ពួកគេមិនចង់ឲ្យខ្ញុំចូលរួមជាមួយពួកគេទេ”។ ខណៈពេលដែលលោកមែលវីននិយាយប្រាប់នាង អំពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេស៊ូវ ហើយបានធានាដល់នាងថា ព្រះអង្គមានអំណាចកែប្រែជីវិតនាង ទឹកភ្នែករបស់នាងក៏បានស្រក់ចុះមក។ សព្វថ្ងៃនេះ គឺប៉ុន្មានសប្តាហ៍ក្រោយមក ព្រីតានីកំពុងតែធ្វើការនៅកន្លែងល្អជាងមុន ជាភស្តុតាងបញ្ជាក់ថា ព្រះយេស៊ូវពិតជាមានអំណាចកែប្រែជីវិតមនុស្សគ្រប់គ្នា។
កាលសាវ័កប៉ុលលើកទឹកចិត្តអ្នកជឿទាំងឡាយ ឲ្យមានចិត្តប្តូរផ្តាច់នៅក្នុងការអធិស្ឋាន គាត់ក៏បានធ្វើការស្នើរសុំ ដែលមានពីរផ្នែកថា “(សូម)អធិស្ឋានឲ្យយើងខ្ញុំផង ដើម្បីឲ្យព្រះបានបើកទ្វារឲ្យយើងខ្ញុំផ្សាយព្រះបន្ទូល ជាសេចក្តីអាថ៌កំបាំងនៃព្រះគ្រីស្ទ ដែលខ្ញុំជាប់ចំណង ដោយព្រោះព្រះបន្ទូលនោះឯង។ ប្រយោជន៍ឲ្យខ្ញុំបានសំដែងព្រះបន្ទូលតាមដែលគួរគប្បី”(កូល៉ុស ៤:៣-៤)។
តើអ្នកធ្លាប់អធិស្ឋានសូមព្រះទ្រង់ប្រទានឱកាស ឲ្យអ្នកនិយាយប្រាប់គេ ពីព្រះយេស៊ូវ ដោយចិត្តក្លាហាន និងភាពច្បាស់លាស់ឬទេ? នេះជាសេចក្តីអធិស្ឋានដ៏ល្អ។ ការអធិស្ឋានដូចនេះ បាននាំឲ្យអ្នកដើរតាមព្រះអង្គ និងលោកមែលវិន មានឱកាសនិយាយអំពីព្រះអង្គ ទៅកាន់មនុស្ស នៅកន្លែងដែលពួកគេមិនបាននឹកស្មានដល់។ ការនិយាយប្រាប់គេ អំពីព្រះយេស៊ូវអាចធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ថា ពិបាក តែអាចនាំឲ្យគេមានជីវិតផ្លាស់ប្រែ…
គ្រាន់តែទុកចិត្តប៉ុណ្ណោះ
មានពេលមួយ គេបានឲ្យក្មេង៣រយនាក់ស្លៀកពាក់ខោអាវ ហើយអង្គុយនៅតុអាហារ ដើម្បីបរិភោគអាហារពេលព្រឹក ហើយពួកគេបានអធិស្ឋានអរព្រះគុណព្រះ សម្រាប់អាហារដែលព្រះអង្គប្រទាន។ ប៉ុន្តែ នៅពេលនោះ ពួកគេគ្មានអាហារនៅលើតុឡើយ! នេះមិនមែនជាលើកទីមួយឡើយ ដែលលោកចន មូល័រ(George Mueller ឆ្នាំ១៨០៥-១៨៩៨) ដែលជានាយកនៃមណ្ឌលកុមារកំព្រា និងបេសកជន បានជួបរឿងនេះ។ ប៉ុន្តែ ពេលនោះ ជាឱកាស ដែលពួកគេអាចមើលឃើញរបៀបដែលព្រះផ្គត់ផ្គង់ពួកគេសារជាថ្មីទៀត។ បន្ទាប់ពីលោកមូល័រអធិស្ឋាន មិនទាន់បានប៉ុន្មាននាទីផង អ្នកដុតនំម្នាក់ បានមកឈរនៅមាត់ទ្វារមណ្ឌលកុមារកំព្រា ព្រោះកាលពីយប់មិញ គាត់ដេកមិនលក់។ គាត់ដឹងថា មណ្ឌលកុមារកំព្រានេះកំពុងតែត្រូវការអាហារ គាត់ក៏បានយកនំប៉័ងបីថង់មកឲ្យពួកគេ។ មិនយូរប៉ុន្មាន អ្នកលក់ទឹកដោះគោម្នាក់ ប្រចាំក្រុងនេះក៏មកបង្ហាញខ្លួននៅទីនោះផងដែរ។ រទេះដឹកទឹកដោះគោបានខូចនៅមុខមណ្ឌលកុមារកំព្រានោះ។ គាត់មិនចង់ឲ្យទឹកដោះគោខូច ដូចនេះគាត់ក៏បានប្រគល់ទឹកដោះគោនោះទៅលោកមូល័រ។
វាជារឿងធម្មតាទេ ដែលយើងមានការព្រួយបារម្ភ ថប់បារម្ភ និងអាណឹតខ្លួនឯង ពេលដែលយើងខ្វះធនធានដ៏ចាំបាច់ សម្រាប់សុខមាលភាពរបស់យើង ដែលមានដូចជាអាហារ ជំរក សុខភាព ប្រាក់កាស និងមិត្តភាពជាដើម។ បទគម្ពីរ ១ពង្សាវតាក្សត្រ ១៧:៨-១៦ បានរំឭកយើងថា ជំនួយរបស់ព្រះជាម្ចាស់មកដល់យើង តាមរយៈប្រភពដែលយើងមិននឹកស្មានដល់ គឺដូចដែលលោកអេលីយ៉ា បានទទួលការផ្គត់ផ្គង់ពីព្រះអង្គ តាមរយៈស្រ្តីមេម៉ាយទុរគត ដែល “មានតែម្សៅ១ក្តាប់នៅក្នុងខាប់ និងប្រេងបន្តិចបន្តួចនៅដបប៉ុណ្ណោះ”(ខ.១២)។ ពីដំបូង…
ការកែតម្រង់ដ៏សប្បុរស
អាកាសធាតុ នៅដើមរដូវផ្ការីក គឺពិតជាធ្វើឲ្យស្រស់ស្រាយណាស់។ ភរិយារបស់ខ្ញុំបានរួមដំណើរកម្សាន្តជាមួយខ្ញុំ ដោយ ចិត្តរីករាយយ៉ាងខ្លាំង។ ប៉ុន្តែ សម្រស់នៃពេលវេលា ដែលយើងមានជាមួយគ្នា អាចប្រែក្លាយជាសោកនាដកម្មភ្លាមៗ បើសិនជាខ្ញុំមិនបានឃើញផ្លាកសញ្ញាពណ៌ក្រហម លាយស ដែលបានឲ្យដំណឹងខ្ញុំថា ខ្ញុំកំពុងតែទៅតាមទិសដៅខុសហើយ។ ដោយសារខ្ញុំបានឃើញផ្លាក “ហាមចូល” នៅចំពោះមុខខ្ញុំ ខ្ញុំក៏បានប្រញាប់បត់ចង្កូតឡាន ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមានការភិតភ័យ ពេលដែលខ្ញុំគិតដល់គ្រោះថ្នាក់ ដែលខ្ញុំអាចនាំមកឲ្យភិរយាខ្ញុំ និងខ្លួនឯង ព្រមទាំងអ្នកដទៃ បើសិនជាខ្ញុំមិនអើពើរចំពោះផ្លាកសញ្ញា ដែលរំឭកខ្ញុំថា ខ្ញុំកំពុងតែទៅតាមផ្លូវខុស។
ខចុងក្រោយនៃកណ្ឌគម្ពីរយ៉ាកុប បាននិយាយសង្កត់ធ្ងន់ អំពីសារៈសំខាន់នៃការកែតម្រង់។ ក្នុងចំណោមយើង តើមាននរណាខ្លះ ដែលមិនត្រូវការ “ការកែតម្រង់” ពីអ្នកដែលយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះយើង ដើម្បីឲ្យយើងងាកចេញពីសកម្មភាព ការសម្រេចចិត្ត ឬបំណងចិត្ត ដែលអាចធ្វើឲ្យឈឺចាប់? តើមានគ្រោះថ្នាក់អ្វីខ្លះ ដែលអាចកើតឡើងចំពោះយើង ឬអ្នកដទៃ បើសិនជាគ្មាននរណាម្នាក់ មកជួយណែនាំយើង ឲ្យទាន់ពេលវេលាទេនោះ?
បទគម្ពីរយ៉ាកុប ៥:២០ បានចែងថា “អ្នកណាដែលនាំមនុស្សបាប ឲ្យត្រឡប់ពីផ្លូវវង្វេងមកវិញ នោះឈ្មោះថា បានជួយសង្គ្រោះព្រលឹង១ ឲ្យរួចពីសេចក្តីស្លាប់ ហើយក៏គ្របបាំងអំពើបាបជាអនេកអនន្តផង”។ ត្រង់ចំណុចនេះ សាវ័កយ៉ាកុបកំពុងតែនិយាយសង្កត់ធ្ងន់ អំពីតម្លៃនៃការកែតម្រង់ ដោយចិត្តសប្បុរស។ ការកែតម្រង់ គឺជាការបង្ហាញចេញនូវសេចក្តីមេត្តារបស់ព្រះ។…
ស្នាមសំលាករបស់ព្រះអង្គ
បន្ទាប់ពី ខ្ញុំបានសន្ទនា ជាមួយលោកក្រេឌី(Grady) ខ្ញុំក៏បានដឹង អំពីមូលហេតុដែលគាត់ស្វាគមន៍គ្នា ដោយ “ការជល់ដៃគ្នា” ជាជាងចាប់រលាក់ដៃ។ តាមពិត ការចាប់រលាក់ដៃ ធ្វើឲ្យគេមើលឃើញស្នាមសំលាក នៅលើកដៃគាត់ ដែលបានកើតឡើងពីការធ្វើបាបខ្លួនឯង។ វាមិនមែនជារឿងចម្លែកទេ ដែលយើងព្យាយាមលាក់ស្នាមរបួស ទំាងខាងក្នុង និងខាងក្រៅ ដែលបានបង្ករឡើង ដោយអ្នកដទៃ ឬខ្លួនឯង។
បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានសន្ទនាជាមួយលោកក្រេឌីហើយ ខ្ញុំក៏បានគិតអំពីស្នាមសំលាក នៅលើព្រះកាយរបស់ព្រះយេស៊ូវ ដែលត្រូវបានដែកគោលចាក់ទំលុះ នៅលើព្រះហស្ត និងព្រះបាទ ហើយលំពែងចាក់ទំលុះចំហៀងរបស់ព្រះអង្គ។ ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គមិនបានលាក់ស្នាមសំលាកទេ តែព្រះអង្គបានបង្ហាញឲ្យគេចាប់អារម្មណ៍វិញ។
បន្ទាប់ពីលោកថូម៉ាសមានការសង្ស័យ ចំពោះការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវ ព្រះអង្គក៏បានប្រាប់គាត់ “ចូរលូកម្រាមដៃអ្នកមក ស្ទាបមើលដៃខ្ញុំឯណេះ ហើយលូកដៃមកក្នុងចំហៀងខ្ញុំផង កុំឲ្យមានចិត្តមិនជឿឡើយ ត្រូវឲ្យជឿចុះ”(យ៉ូហាន ២០:២៧)។ ពេលដែលលោកថូម៉ាសបានឃើញស្នាមសំលាកនោះ ហើយបានឮព្រះគ្រីស្ទមានបន្ទូលដោយផ្ទាល់ គាត់ក៏បានជឿថា ព្រះអង្គពិតជាបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញមែន។ គាត់ក៏បានលាន់មាត់ថា “ឱព្រះអម្ចាស់ទូលបង្គំ ឱព្រះនៃទូលបង្គំអើយ”(ខ.២៨)។ បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូវក៏បានប្រទានព្រះពរពិសេសមួយ ដល់អ្នកដែលបានជឿទ្រង់ ទោះមិនបានឃើញព្រះអង្គ ឬរបួសព្រះអង្គក៏ដោយ។ គឺដូចដែលព្រះអង្គមានបន្ទូលថា“មានពរហើយ អ្នកណាដែលជឿឥតឃើញសោះ”(ខ.២៩)។
ដំណឹងល្អបំផុតនោះគឺថា ស្នាមសំលាករបស់ព្រះអង្គ គឺដោយសារអំពើបាបរបស់យើង។ ការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវ គឺដើម្បីអត់ទោសបាប អស់អ្នកដែលជឿព្រះអង្គ ហើយសារភាព…
បំណុលដែលបានលុប
ហ្វូងមនុស្សមានការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង នៅពិធីចែកសញ្ញាប័ត្រ នៅឆ្នាំ២០១៩ នៅមហាវិទ្យាល័យ ម័រហោស ទីក្រុងអាត្លាន់តា រដ្ឋចចជា។ និសិ្សតដែលបានឡើងនិយាយនៅពិធីចែកសញ្ញាប័ត្រនេះ ប្រកាស់ថា គាត់ និងក្រុមគ្រួសារគាត់ នឹងបរិច្ចាកប្រាក់រាប់លានដុល្លា ដើម្បីលុបបំណុលរបស់និសិ្សត ក្នុងថ្នាក់បញ្ចប់របស់គាត់ទាំងមូល។ មាននិសិ្សតម្នាក់ ដែលបានជាប់បំណុល១០ម៉ឺនដុល្លា ស្ថិតក្នុងចំណោមនិស្សិតបញ្ចប់ការសិក្សាដែលកំពុងត្រេកអរជាពន់ពេក ដោយបង្ហាញក្តីអំណររបស់ខ្លួន ទាំងទឹកភ្នែក និងសម្លេងស្រែកហូរ។
មនុស្សភាគច្រើនធ្លាប់ឆ្លងកាត់ការជាប់បំណុល តាមរូបភាពផ្សេងៗ ដោយខ្លះត្រូវបង់រំលោះផ្ទះ ឬឡាន ឬក៏ជំពាក់ប្រាក់សម្រាប់បង់ថ្លៃសាលា ថ្លៃពេទ្យ ឬអ្វីផ្សេងទៀត។ ប៉ុន្តែ យើងក៏មានអារម្មណ៍ធូរស្បើយផងដែរ ពេលដែលយើងបានរួចបំណុលទំាងនោះ។
លោកយ៉ូហានបានប្រកាស់ថា ព្រះយេស៊ូវ “ជាស្មរបន្ទាល់ស្មោះត្រង់ ដែលកើតពីពួកស្លាប់មកមុនគេបង្អស់ ជាអធិបតីលើអស់ទាំងស្តេចនៅផែនដី”។ បន្ទាប់មក គាត់ក៏បានទទួលស្គាល់ព្រះរាជកិច្ចលុបបំណុល ដែលព្រះអង្គបានធ្វើសម្រាប់យើង ដោយព្រះអង្គបានស្រឡាញ់យើង ហើយរំដោះយើងឲ្យរួចពីអំពើបាប ដោយព្រះលោហិតព្រះអង្គ(វិវរណៈ ១:៥)។ ការប្រកាស់នេះពិតជាមានអត្ថន័យជ្រាលជ្រៅណាស់។ គឺគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលជាងការប្រកាស នៅពិធីចែកសញ្ញាប័ត្រ នៅមហាវិទ្យាល័យម័រហោសទៅទៀត ព្រោះជាដំណឹងល្អ ដែលបានបញ្ជាក់ច្បាស់ថា ការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវ(ការបង្ហូរព្រះលោហិតរបស់ព្រះអង្គនៅលើឈើឆ្កាង) បានរំដោះយើង ឲ្យរួចពីទោសនៃអាកប្បកិរិយា សេចក្តីប៉ងប្រាថ្នា និងការប្រព្រឹត្តដែលមានបាប។ ដោយសារព្រះអង្គបានលោះបំណុលនៃអំពើបាប អ្នកដែលជឿព្រះយេស៊ូវ ក៏បានទទួលការអត់ទោសបាប និងក្លាយជាផ្នែកមួយនៃមហាគ្រួសារនៃនគរព្រះ(ខ.៦)។ ដំណឹងល្អនេះជាដំណឹងដែលល្អបំផុត!—Arthur Jackson
ឈ្នះទាំងអស់គ្នា
មានពេលមួយ មានគេទូរស័ព្ទមកលោកគ្រូគង្វាល សាំយ៉ូអែល បាហ្កាហ្កា(Samuel Baggaga) នៅពេលពាក់កណ្តាលអាធ្រាត្រ ដើម្បីសុំឲ្យគាត់ទៅផ្ទះរបស់សមាជិកព្រះវិហារម្នាក់។ ពេលគាត់ទៅដល់ គាត់បានឃើញផ្ទះនោះកំពុងតែត្រូវភ្លើងលេបត្របាក់។ បុរសជាឪពុកបានរលាកភ្លើង តែបានចូលទៅក្នុងផ្ទះនោះម្តងទៀត ដើម្បីជួយសង្រ្គោះកូនរបស់គាត់ ហើយក៏បានចេញមកក្រៅវិញ ដោយមានកូនស្រីម្នាក់ដែលបានសន្លប់បាត់ស្មារតី។ នៅក្នុងតំបន់ដាច់ស្រយ៉ាល នៅប្រទេសយូហ្កាន់ដា មន្ទីរពេទ្យ ស្ថិតនៅចម្ងាយ១០គីឡូម៉ែត្រ។ ដោយគ្មានមធ្យោបាយធ្វើដំណើរ លោកគ្រូគង្វាល និងបុរសជាឪពុកក៏បានចាប់ផ្តើមនាំគ្នាពរកូនស្រីគាត់ រត់ទៅរកមន្ទីរពេទ្យ។ ពួកគេបានពរក្មេងដែលរបួសម្តងម្នាក់ ពេលដែលពួកគេចុករោយដៃ។ ពួកគេក៏បានទៅដល់មន្ទីរពេទ្យទំាងអស់គ្នា។ បុរសជាឪពុក និងកូនស្រីគាត់ក៏បានទទួលការព្យាលបាល រហូតដល់ជាសៈស្បើយ។
ក្នុងបទគម្ពីរនិក្ខមនំ ១៧:៨-១៣ ព្រះអម្ចាស់រៀបចំ ឲ្យពួកអ៊ីស្រាអែលទទួលជ័យជម្នះដ៏អស្ចារ្យ ដោយឲ្យលោកយ៉ូស្វេដឹកនាំពួកប្រុសៗប្រយុទ្ធនៅសមរភូមិ ហើយទ្រង់បានតម្រូវឲ្យលោកម៉ូសេកាន់ដំបងរបស់ព្រះ លើកឡើងទៅលើ ដោយមិនដាក់ចុះវិញ ទាល់តែសង្រ្គាមចប់។ ពេលដែលដៃរបស់លោកម៉ូសេចុករោយ លោកអើរ៉ុន និងលោកហ៊ើរក៏បានមកជួយទ្រដៃរបស់គាត់ ដរាបដល់ថ្ងៃលិច ហើយពួកសត្រូវក៏បានទទួលបរាជ័យ។
ការពឹងផ្អែកគ្នាទៅវិញទៅមកពិតជាមានតម្លៃណាស់ បានជាយើងមិនអាចមើលស្រាលនោះឡើយ។ ព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះទ័យឲ្យមនុស្សធ្វើជាតំណាងរបស់ព្រះអង្គ នៅក្នុងការជួយគ្នាទៅវិញទៅមក។ យើងចែករំលែកទុក្ខលំបាក និងជួយយកអសារគ្នាទៅវិញទៅមក ព្រមទាំងកម្សាន្តចិត្ត និងកែតម្រង់គ្នាទៅវិញទៅមកផងដែរ។ យើងអាចទទួលជោគជ័យទាំងអស់គ្នា ហើយថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះ!—Arthur Jackson
មេរៀនទទួលបានពីក្មេងៗ
ពេលដែលខ្ញុំ និងមិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំម្នាក់ ធ្វើដំណើរចូលទៅក្នុងតំបន់សំណង់អាណាធិបតេយ្យ ចិត្តរបស់យើងក៏បានបន្ទាបចុះ ដោយសារភាពក្រីក្រ ដែលយើងបានឃើញ នៅទីនោះ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក្នុងពេលដដែលនោះ ខ្ញុំក៏មានអារម្មណ៍ផ្សេងមួយទៀត គឺស្រស់ថ្លាណាស់ ពេលដែលបានឃើញក្មេងៗរត់មករកយើង ដោយស្រែកឡើងថា “មឈុងហ្កាយី មឈុងហ្កាយី!” (ជាភាសាស្វាហ៊ីលី មានន័យថា “លោកគ្រូគង្វាល”)។ នេះជាការឆ្លើយតបរបស់ពួកគេ ដែលពេញដោយអំណរ ពេលដែលបានឃើញអ្នកដឹកនាំខាងវិញ្ញាណរបស់ពួកគេ កំពុងតែនៅក្នុងយានយន្តជាមួយយើង។ ក្មេងៗទាំងនោះបានបន្លឺសម្លេងស្រែកដ៏ស្រទន់ ដើម្បីស្វាគមន៍អ្នកដែលបានយកចិត្តទុកដាក់ និងខ្វល់ខ្វាយពីពួកគេ។
ពេលព្រះយេស៊ូវយាងមកដល់ទីក្រុងយេរូសាឡិម ដោយជិះនៅលើខ្នងសត្វលា ក្មេងៗដែលពេញដោយអំណរ ក៏ស្ថិតក្នុងចំណោមអ្នកដែលស្វាគមន៍ និងសរសើរដំកើងព្រះអង្គថា “ហូសាណា ដល់ព្រះវង្សហ្លួងដាវីឌ ព្រះអង្គដែលយាងមកដោយនូវព្រះនាមព្រះអម្ចាស់ ទ្រង់ប្រកបដោយព្រះពរ ហូសាណា នៅស្ថានដ៏ខ្ពស់បំផុត”(ម៉ាថាយ ២១:៩,១៥)។ ប៉ុន្តែ នៅថ្ងៃនោះ គេមិនគ្រាន់តែឮសម្លេងសរសើរដំកើងព្រះយេស៊ូវប៉ុណ្ណោះទេ។ សម្លេងរំខានក៏បានកើតមានផងដែរ ពេលដែលពួកអ្នកដូរលុយកំពុងតែច្រាស់ច្រាល ដោយសារព្រះយេស៊ូបានបណ្តេញពួកគេចេញពីព្រះវិហារ(ខ.១២-១៣)។ ជាងនេះទៅទៀត ពួកអ្នកដឹកនាំសាសនាដែលបានមើលឃើញអំពើសប្បុរសរបស់ព្រះយេស៊ូវ “ក៏មានចិត្តគ្នាន់ក្នាញ់”(ខ.១៤-១៥)។ ពួកគេក៏បាននិយាយ អំពីការមិនពេញចិត្ត ចំពោះការដែលក្មេងៗសរសើរដំកើងព្រះអង្គ(ខ.១៦)។ ការនេះបានបង្ហាញថា ពួកអ្នកដឹកនាំសាសនាទាំងនោះ កំពុងតែមានភាពក្រីក្រ នៅក្នុងចិត្ត។
យើងអាចរៀនសូត្រអំពីជំនឿរបស់ក្មេងៗ នៅគ្រប់សម័យ និងគ្រប់ទីកន្លែង ដែលបានទទួលស្គាល់ថា ព្រះយេស៊ូវជាព្រះអង្គសង្រ្គោះ នៃពិភពលោក។ ព្រះអង្គជាព្រះដែលឮការសរសើរដំកើង និងសម្លេងយំរបស់យើង…